نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

في غير مضمارها، كأنّ المعنيّ سواها، و كأنّ الرّشد في إحراز دنياها. (25) و اعلموا أنّ مجازكم على الصّراط و مزالق دحضه، و أهاويل زلله، و تارات أهواله. (26) فاتّقوا اللّه تقيّة ذي لبّ شغل التّفكّر قلبه، و أنصب الخوف بدنه، و أسهر التّهجّد غرار نومه، و أظمأ الرّجاء هواجر يومه، و ظلف الزّهد شهواته، و أوجف الذّكر بلسانه، و قدّم الخوف لأمانة، و تنكّب المخالج عن وضح السّبيل، و سلك أقصد المسالك إلى النّهج المطلوب. (27) و لم تفتله فاتلات الغرور، و لم تعم عليه مشتبهات الأمور، ظافرا بفرحة البشرى، و راحة النّعمى، في جمع كردن دنياى او است. (25) و بدانيد كه بدرستى گذشتن شما بر راه راست [است‏]، و [جاى‏] بلغزيدن‏ها [و] به خيزيدن او، و ترسهاى گناه و بلغزيدن او، و حالات ترس‏هاى او. (26) پس بپرهيزيد از خدا پرهيزيدن خداوند خرد كه مشغول كرده باشد انديشه دل او را، و به رنج آورده باشد ترس تن او را، و بيدا[ر] گردانيده [باشد] بى خوابى [شب‏] اندكى خواب او را، و تشنه شده باشد به اميد ثواب گرم گاه‏هاى روز او به مداومت روزه، و باز داشت بى‏رغبتى [دنيا] آرزوهاى او را، و شتاب كرد ذكر خدا بر زبان او، و مقدّم داشت ترس [را] براى امان خود، و دور شد [از انديشه‏هائى كه باز دارد او را از] روشنى راه، و فرا سپرد راست‏ترين و قوى‏تر[ين‏] جاى سپردن وا راه روشن جسته. (27) و باز ندارد و نگرداند باز دارنده‏هاى فريفتگى، و پوشيده نشد بر او پوشيده‏ها و ماننده‏هاى كارها، فيروزى يافته به شادى بشارت،