نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1
لطفا منتظر باشید ...
أنعم نومه، و آمن يومه. (28) قد عبر معبر العاجلة حميدا، و قدّم زاد الآجلة سعيدا، و بادر من وجل، و أكمش في مهل، و رغب في طلب، و ذهب عن هرب، و راقب في يومه غده، و نظر قدما أمامه. (29) فكفى بالجنّة ثوابا و نوالا، و كفى بالنّار عقابا و وبالا و كفى باللّه منتقما و نصيرا و كفى بالكتاب حجيجا و خصيما. (30) أوصيكم بتقوى اللّه الّذي أعذر بما أنذر، و احتجّ بما نهج، و حذّركم عدوّا نفذ في الصّدور خفيّا، و نفث في الآذان نجيّا. (31) و آسودن [در] نعمتها در خوشتر خواب او در گور، و ايمن[تر] بودن روز او در قيامت. (28) بدرستى كه بگذشت پل دنيا را ستوده، و مقدّم داشت توشه آخرت [را] نيك بخت، و پيش دستى كرد از ترس [كردگار]، و شتاب كرد به طاعت در مهلت دادن روزها، و رغبت كرد در جستن [رضاى خدا]، و برفت [به سوى آخرت] و گريخت از آنچه دور بود از خدا، و نگرست در امروز خود فردا را، و نظر كرد دائما پيش خود. (29) پس بس است به بهشت پاداشت و عطا، و پسنده است به دوزخ عقوبت و سختى، و پسنده است خداى كينه كشنده [بدان] و يار [نيكان]، و پسنده است كتاب [خدا براى] حجّت گرفتن و خصمى كردن را. (30) وصيّت مىكنم شما را به تقواى خدا آنك عذر ور گرفت به آنچه بيم كرد، و حجّت ور گرفت به آنچه پيدا كرد راه، و بترسانيد شما را از دشمن كه در رفت در سينهها پنهانى، و در دميد در گوشها راز گوينده. (31)