نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1
لطفا منتظر باشید ...
كتابه الّذي رضي لنفسه، و أنهى إليكم- على لسانه- محابّه من الأعمال و مكارهه، و نواهيه و أوامره. (5) فألقى إليكم المعذرة، و اتّخذ عليكم الحجّة، و قدّم إليكم بالوعد و الوعيد و أنذركم بين يدي عذاب شديد. (6) فاستدركوا بقيّة أيّامكم، و اصبروا لها أنفسكم، فإنّها قليل في كثير الأيّام الّتي تكون منكم فيها الغفلة، و التّشاغل عن الموعظة. (7) و لا ترخّصوا لأنفسكم، فتذهب بكم الرّخص مذاهب الظّلمة، و لا تداهنوا فيهجم بكم الإدهان على المعصية. (8) عباد اللّه إنّ أنصح النّاس لنفسه أطوعهم لربّه، و إنّ أغشّهم لنفسه أعصاهم لربّه، (9) فالمغبون من غبن نفسه، و المغبوط من سلم له داد به شما بر زبان خود دوست داشتههاى خود از عملهاى خود، و كراهت داشتههاى خود، و نهىهاى خود، و امرهاى خود. (5) پس فرو انداخت وا شما عذر، و فرا گرفت بر شما حجّت، و فرا پيش داشت به شما بيم را و بشارت را، و بيم كرد شما را پيش از رسيدن عذاب سخت. (6) پس در يابيد باقى روزگار خود را، و صبر كنيد براى آن نفسهاى خود را، پس بدرستى كه آن [روزهاى باقى مانده] اندك است در بسيار روزهايى كه باشد از شما در آن غافلى، و مشغول شدن از پند. (7) و رخصت مدهيد مر نفسهاى خود را پس ببرد شما را رخصتها به جاى رفتن ظالمان، و مداهنه و نفاق مكنيد [پس] ناگاه به سر در آيد شما را نفاق كردن بر معصيت. (8) اى بندگان خدا بدرستى كه نيكو خواهترين مردمان مر نفس خود را طاعت دارترين ايشان است مر خداى خود را، و بدرستى كه خيانت كنندهترين ايشان مر نفس خود را عاصى ترين ايشان است مر پروردگار خود را. (9) پس زيان رسيده آن كس است كه زيان كند با نفس خود، و حسد برده آن كس است كه به سلامت باشد مر او را دين او، و نيكبخت آن كس است كه وعظ گويند او را به غير او، و بدبخت آن كس است كه فريفته