نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

و يحتجّوا عليهم بالتّبليغ، و يثيرون لهم دفائن العقول. (26) و يرون آيات المقدرة: من سقف فوقهم مرفوع، و مهاد تحتهم موضوع، و معايش تحييهم، و آجال تفنيهم، و أوصاب تهرمهم، و أحداث تتتابع عليهم. (27) و لم يخل اللّه سبحانه خلقه من نبيّ مرسل، أو كتاب منزل، أو حجّة لازمة، أو محجّة قائمة: رسل لا تقصّر بهم قلّة عددهم، و لا كثرة المكذّبين لهم: من سابق سمّي له من بعده، أو غابر عرّفه من قبله. (28) على ذلك نسلت القرون، و مضت الدّهور، و سلفت الآباء، و خلفت الأبناء.

إلى أن بعث اللّه سبحانه محمّدا صلّى الله عليه وآله كرده نعمت او، و حجّت گويند برايشان به رسانيدن رسالت، [و بر انگيزانند] براى ايشان دفن كرده‏ها[ى‏] عقل‏ها. (26) و فرا نمايند ايشان را آيت‏هاى قدرت خود، از بامى كه بالاى ايشان است برداشته، و بسترى [كه‏] زير ايشان نهاده، و معيشت‏ها اى كه زنده دارد ايشان را، و اجل‏هائى كه نيست [كند] ايشان را، و دردهايى كه پير كند ايشان را، و حادثه‏هايى كه پياپى آيد بر ايشان. (27) و خالى نكرد خداى- منزّه است او- خلق خود را از پيغمبرى فرستاده، يا كتابى فرو فرستاده، يا حجّتى لازم، يا راه روشن ايستاده، پيغمبرانى كه قاصر نباشد و به عيب نياورد ايشان را اندكى عدد ايشان، و نه بسيارى دروغ زنان مر ايشان را، [پيغمبر] از پيش گذشته نام برند مر او را آن كس [را] كه پس از او بود، يا [پيغمبر] باقى مانده كه تعريف كند [خدا] آن كس را كه پيش از او بود. (28) و بر آن [طريقه و ترتيب‏] كه بگذشت بزودى گروهان، و بگذشت روزگارها، و بگذشت پدران، و باز ماندند پسران، تا كه بفرستاد خدا كه منزّه است او محمّد را- درود فرستاد خدا بر او و آل [او]- براى روان‏