نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

و إياس من ثمرها، و اغورار من مائها. (1) قد درست أعلام الهدى، و ظهرت أعلام الرّدى، فهي متجهّمة لأهلها، عابسة في وجه طالبها.

ثمرها الفتنة، و طعامها الجيفة، و شعارها الخوف، و دثارها السّيف. (2) فاعتبروا عباد اللّه و ادّكروا تيك الّتي آباؤكم و إخوانكم بها مرتهنون، و عليها محاسبون. (3) و لعمري ما تقادمت بكم و لا بهم العهود، و لا خلت فيما بينكم و بينهم الأحقاب و القرون، و ما أنتم اليوم من يوم كنتم في أصلابهم ببعيد. (4) و اللّه ما أسمعهم الرّسول، صلّى الله عليه وآله شيئا إلّا و ها أنا ذا اليوم مسمعكموه، و ما أسماعكم رسيده بود] هنگام زرد شدن برگ او، و نوميدى از ميوه او، و و[ر] زمين فرو شدن از آب‏هاى دنيا. (1) بدرستى كه نابديد و كهنه شد نشانه‏هاى راه راست به مرگ انبيا، و ظاهر شد نشان هلاكت، پس آن ناخوش روئى است مر اهل او را، ترش روئى در روى جوينده آن دنيا، ميوه او فتنه است، و طعام او مردار است، و جامه اندرونى او ترس، و جامه بيرونى او شمشير. (2) پس عبرت گيريد اى بندگان خدا و با ياد آوريد آن حالت را آنك پدران شما و برادران شما بدان حالت گرو كردگانند، و بر آن [در روز رستاخيز] حساب كردگان. (3) و قسم به جان و زندگانى من امروز دير نشد[ه است‏] به شما و نه به ايشان عهدها، و نگذشته در آنچه ميان شما و ميان ايشان هشتاد سالان و روزگارها، و نيستيد شما امروز از روزى كه بوديد شما در پشت‏هاى ايشان دور. (4) و به حقّ خدا نشنوانيد ايشان را رسول- صلعم- چيزى [از اوامر و نواهى‏] الّا و اينك من امروز شنوانيده‏ام شما را، و نيست گوش‏هاى شما امروز فروتر و كم‏تر از گوش‏هاى ايشان به ديگ، و نشكافتند مر ايشان را ديده‏ها و