نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

كفاه، و من سأله أعطاه، و من أقرضه قضاه، و من شكره جزاه. (5) عباد اللّه زنوا أنفسكم قبل أن توزنوا، و حاسبوها من قبل أن تحاسبوا، و تنفّسوا قبل ضيق الخناق، و انقادوا قبل عنف السّياق. (6) و اعلموا أنّه من لم يعن على نفسه حتّى يكون له منها واعظ و زاجر، لم يكن له من غيرها لا زاجر و لا واعظ. (7) توكّل كند بر او پسنده است او، و هر كه سؤال كند او را بدهد او را، و هر كه قرض دهد او را بگزارد او را، و هر كه شكر كند او را مكافات كند او را. (5) اى بندگان خدا وزن كنيد نفس‏هاى خويش را پيش از آنكه وزن كنند، و حساب كنيد با نفس پيش از آنكه حساب كنند، و نفس در كشيد پيش از تنگى گلو بند، و منقاد شويد امر خدا را پيش از [به‏] قهر راندن [شما به‏] آخرت. (6) و بدانيد بدرستى هر كه يارى نكند او را [خدا] بر نفس او تا كه باشد مر او را از آن نفس پند دهنده و باز دارنده‏[اى‏]، نباشد مر او را از غير آن نفس [او] باز دارنده و نه پند دهنده‏[اى‏]. (7)