نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

مقبلات، و يعرفن مدبرات، يحمن حوم الرّياح، يصبن بلدا و يخطئن بلدا. (4) ألا و إنّ أخوف الفتن عندي عليكم فتنة بني أميّة، فإنّها فتنة عمياء مظلمة: عمّت خطّتها، و خصّت بليّتها، و أصاب البلاء من أبصر فيها، و أخطأ البلاء من عمي عنها. (5) و ايم اللّه لتجدنّ بني أميّة لكم أرباب سوء بعدي، كالنّاب الضّروس: تعذم بفيها، و تخبط بيدها، و تزبن برجلها، و تمنع درّها، لا يزالون بكم حتّى لا يتركوا منكم إلّا نافعا لهم، أو غير كنند [و نشناسند]- [در حالى كه‏] رو آورندگان [باشند]- معرفت احوال فتنه، و بشناسند [آن را در وقتى كه‏] پشت فرو كنندگان [باشند]، گردند از جاى گاه [همچون‏] گرديدن باد، فرا رسند به شهرى، و خطا كنند به شهرى. (4) بدان و بدرستى كه مخوف‏ترين فتنه‏ها نزديك من بر شما فتنه بنو اميّه [است‏]، بدرستى كه آن فتنه‏[اى‏] باشد نابينا- يعنى كه نبينند در وى حق را- [و] تاريك: عام باشد راه آن [براى همه‏]، و خاص باشد بلاء آن [براى اهل بيت‏]، و برسد بلا هر كس [را] كه بينا شد و نظر كرد در او، و خطا كرد بلا هر كس را كه كور شد و غافل [شد] از او. (5) و سوگند مى‏خورم به خدا كه هر آينه كه يابيد شما بنى اميّه را مر شما را خداوندان بد پس از من چون ناقه گزنده كه بگزد به دهن خود، و بكوبد به دست خود، و باز دارد و بزند به پاى خود، و باز دارد شير خود را، و هميشه با شما [است‏] تا كه ترك نكنند