نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

ضائر بهم. (6) و لا يزال بلاؤهم حتّى لا يكون انتصار أحدكم منهم إلّا مثل انتصار العبد من ربّه، و الصّاحب من مستصحبه، ترد عليكم فتنتهم شوهاء مخشيّة، و قطعا جاهليّة، ليس فيها منار هدى، و لا علم يرى. (7) نحن أهل البيت منها بنجاة، و لسنا فيها بدعاة، ثمّ يفرّجها اللّه عنكم كتفريج الأديم: بمن يسومهم خسفا، و يسوقهم عنفا، و يسقيهم بكأس مصبّرة لا يعطيهم إلّا السّيف، و لا از شما جز [آنكه‏] سود كنند[ه باشيد] مر ايشان را، يا غير گزند رساننده به ايشان. (6) و هميشه بلاى ايشان [بر شما است‏]، تا كه نباشد يارى خواستن يكى از شما از ايشان مگر مانند يارى خواستن بنده از خداوند خود، و يار و تابع از يارى خواسته و متبوع [خود]، وارد شود بر شما فتنه ايشان، [در حالى كه‏] زشت رو [و] ترسناك و [چون‏] پاره‏هاى [مردم‏] جاهليّت [باشد]، نيست در او نشان راه راست، و نه علمى كه بينند. (7) ماييم اهل بيت از آن فتنه در رستگارى، و نيستيم ما در او خواهندگان، پس وا برد آن را خدا از شما هم چو وا بردن پوست [و] اديم [از گوشت‏] به [دست‏] آن كس كه رنچه دارد ايشان را به قهر و ظلم، و براند ايشان را به عنف، و آب دهد ايشان را به قدحى صبر كرده و تلخ [و] ندهد ايشان‏