نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

و تكفّرونهم بذنوبي (1) سيوفكم على عواتقكم تضعونها مواضع البراءة و السّقم، و تخلطون من أذنب بمن لم يذنب. و قد علمتم أنّ رسول اللّه صلّى الله عليه وآله رجم الزّاني ثمّ صلّى عليه، ثمّ ورّثه أهله، و قتل القاتل و ورّث ميراثه أهله. و قطع السّارق و جلد الزّاني غير المحصن. (2) ثمّ قسم عليهما من الفي‏ء، و نكح المسلمات، فأخذهم رسول اللّه صلّى الله عليه وآله بذنوبهم، و أقام حقّ اللّه فيهم، و لم يمنعهم سهمهم من الإسلام، و لم يخرج أسماءهم من بين أهله. (3) ثمّ أنتم شرار النّاس، و من رمى به الشّيطان مراميه، و ضرب به تيهه. (4) و سيهلك فيّ صنفان: محبّ مفرط يذهب به كفر [و] به گناه من (1) شمشيرهاى شما بر دوش‏هاى شما [است‏]، مى‏نهيد آن را جايگاه صحّت و رنجورى، و مى‏آميزيد شما كسى را كه گناه كر[د] به آن كس كه گناه نكرد، و بدرستى كه دانستيد شما بدرستى كه رسول خدا- درود داد خدا بر او و آل او- سنگسار كرد زانى را، پس نماز گزارد بر [او]، پس ميراث داد اهل او را، و بكشت كشنده را و ميراث داد ميراث او اهل او را، و ببريد دست دزدى كننده را و تازيانه زد زنا كننده غير محصن را- نه زوجه دار را.

(2) پس قسمت كرد بر ايشان از غنيمت، و نكاح كرد زنان [مسلمان‏] سارق و زانى را، پس فرا گرفت ايشان را رسول خدا- صلعم- به گناهان ايشان، و به پاى داشت حقّ خدا را در ايشان، و باز نداشت از ايشان نصيب ايشان را از اسلام، و بيرون نبرد اسماء ايشان را از ميان اهل [اسلام به جهت گناه‏]. (3) پس شما بدترين مردمانيد، و هر كس كه بينداخت او را شيطان جاى انداختن او، و ببرد او را به سرگشتگى خود. (4) و