نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

اتّبعناهم، و إن جرّهم إلينا اتّبعونا. فلم آت- لا أبا لكم- بجرا، و لا ختلتكم عن أمركم، و لا لبّسته عليكم. (7) و إنّما اجتمع رأي ملئكم على اختيار رجلين، أخذنا عليهما ألّا يتعدّيا القرآن، فتاها عنه، و تركا الحقّ و هما يبصرانه، (8) و كان الجور هواهما فمضيا عليه. و قد سبق استثناؤنا عليهما- في الحكومة بالعدل، و الصّمد للحقّ- سوء رأيهما، و جور حكمهما. (9) كرد و بكشيد ايشان را به ما پى روى كنند ايشان ما [را]، پس نياورده‏ام- عجب از شما [و] پدر مباد شما را- كارى منكر و عظيم، و نفريفتم شما را از كار شما، و شوريده نكردم بر شما. (7) و بدرستى كه فراهم آورد تدبير بزرگان شما بر اختيار دو مرد، فراهم گرفتيم ما عهد بر ايشان كه تجاوز نكنند و در نگذرند قرآن را، پس سرگشته شدند از او، و ترك كردند ايشان حقّ را و [حال آن كه‏] ايشان مى‏بينند او را. (8) و بود جور و ظلم مراد ايشان، پس بگذشتند بر جور [و هواى نفس خود]، و بدرستى كه پيش[ى گرفت‏] بيرون آوردن ما بر ايشان- در حكومت [كردن‏] به عدل، و قصد [كردن‏] براى حقّ- بدى راى ايشان و جور حكم ايشان [را]. (9)