نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

مؤجّلون، و مدينون مقتضون: أجل منقوص، و عمل محفوظ. فربّ دائب مضيّع، و ربّ كادح خاسر. (1) و قد أصبحتم في زمن لا يزداد الخير فيه إلّا إدبارا، و الشّر إلّا إقبالا، و الشّيطان في هلاك النّاس إلّا طمعا. فهذا أو ان قويت عدّته، و عمّت مكيدته، و أمكنت فريسته. (2) اضرب بطرفك حيث شئت من النّاس، فهل تنظر إلّا فقيرا يكابد فقرا، أو غنيّا بدّل نعمة اللّه كفرا، أو بخيلا اتّخذ البخل بحقّ اللّه و فرا، أو متمرّدا كأنّ بأذنه عن سمع المواعظ و قرا. (3) أين خياركم و صلحاؤكم و أين أحراركم و سمحاؤكم و أين اجل بديد كردگان، [و] وام دارانيد تقاضا كردگان، اجلى نقصان كرده، و عملى نگه داشته، پس چندا مواظبت نماينده در عمل [كه‏] ضايع كنند[ه است‏]، و بسا رنج كشنده [كه‏] زيان كننده [است‏]. (1) و بدرستى كه گشتيد شما در زمانه‏اى كه زيادت نشود خير و احسان در او جز پشت فرو كردنى، [و زيادت نشود] بدى جز رو آوردنى، و [نمى‏افزايد] شيطان در هلاك كردن مردمان جز طمع كردنى [در اغواء ايشان‏]، پس اين است هنگامى كه قوى شد ساز و آلت، و عام شد كيد كردن او، و تمكين داد شكار او. (2) ببر چشم خود را هر كجا كه خواهى تو از مردمان، پس هست كه نظر كنى و بينى مگر فقيرى كه رنج مى‏كشد درويشى را، يا توانگرى كه بدل كرد نعمت خدا را به كافرى و ناسپاسى كردن، يا بخيلى كه فرا گرفت بخيلى را به حقّ خدا [به جهت‏] توانگرى را، يا نافرمانى كننده‏اى گويى كه به گوش او از شنيدن وعظها گرانى است (3) كجااند