نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

زلفة إليكم، و لا لخير ترجوانه منكم، و لكن أمرتا بمنافعكم فأطاعتا، و أقيمتا على حدود مصالحكم فقامتا. (1) إنّ اللّه يبتلي عباده عند الأعمال السّيّئة بنقص الثّمرات، و حبس البركات، و إغلاق خزائن الخيرات، ليتوب تائب، و يقلع مقلع، و يتذكّر متذكّر، و يزدجر مزدجر. (2) و قد جعل اللّه سبحانه الاستغفار سببا لدرور الرّزق و رحمة للخلق، فقال تعالى: اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً. يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً. وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ. (3) فرحم اللّه امرأ استقبل توبته، و استقال خطيئته، و بادر منيّته [جهت‏] دردمند شدن براى شما، و نه [براى‏] قربت و نزديكى وا شما، و نه براى خيرى كه اميد دارند آن را از شما، و ليكن امر كردند ايشان را به منفعت‏هاى شما پس مطيع شدند، و بداشتند ايشان را بر حدّهاى مصلحت‏هاى شما پس باستادند (1) بدرستى كه خداى تعالى بيازمايد بندگان خود را نزد عمل‏ها[ى‏] بدى، به نقصان كردن ميوه‏ها، و باز داشتن بركت‏ها، و بستن خزينه‏هاى خيرات و نيكوئى‏ها، تا توبه كند توبه كننده، و باز ايستد از گناه باز ايستنده، و پند گيرد پند گيرنده، و باز ايستد باز ايستنده.

(2) و بدرستى كه گردانيد خداى تعالى عذر خواستن را از او، سبب براى ريزان شدن روزى‏ها و رحمت براى خلق، پس گفت او- تعالى: «آمرزش خواهيد پروردگار خود را، بدرستى كه او بود آمرزنده، بفرستد باران را بر شما ريزان، و زيادت كند شما را مالها و پسران». (3) پس رحمت كناد خدا مردى را كه رو آورد به توبه خود، و طلب اقالت كند گناه خود را، و پيشى گير[د] مرگ خود