نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

ثمنها. (13) و إن شئت قلت في عيسى بن مريم عليه السّلام، فلقد كان يتوسّد الحجر، و يلبس الخشن، و كان إدامه الجوع، و سراجه باللّيل القمر، و ظلاله في الشّتاء مشارق الأرض و مغاربها.

(14) و فاكهته و ريحانه ما تنبت الأرض للبهائم، و لم تكن له زوجة تفتنه، و لا ولد يحزنه، و لا مال يلفته، و لا طمع يذلّه، دابّته رجلاه، و خادمه يداه (15) فتأس بنبيّك الأطيب الأطهر (عليه السلام) فإنّ فيه أسوة لمن تأسّى، و عزاء لمن تعزّى. و أحبّ العباد إلى اللّه المتأسّي بنبيّه، و المقتصّ لأثره. (16) قصم الدّنيا قصما، و لم يعرها طرفا، [سلّه‏ها] و خوردى قرص جوين از بهاء آن. (13) و اگر خواهى [كه‏] گويى در [حقّ‏] عيسى بن مريم (عليه السلام) بدرستى كه بودى كه بالش خود ساختى سنگ را و پوشيدى جامه درشت، و بود نان خورش او گرسنگى، و چراغ او به شب ماه، و تسبيدن و سايه [او] در زمستان مشرق‏ها[ى‏] زمين [بود] و مغرب‏هاى او. (14) و ميوه او و دستنبوى او آنچه بروياند زمين مر حيوانان را، و نبود او را زنى كه در فتنه اندازد او را، و نه فرزندى كه اندوهگن كند او را، و نه مالى كه ملتفت كند او را، و نه طمعى كه حقير كند او را، اسب او هر دو پاى او، و خدمتكار او هر دو دست او [بود]. (15) پس اقتدا كن به پيغمبر تو كه پاكيزه‏تر و خوشبوتر [مردمان‏] است، و پاك‏تر از همه نقائص (عليه السلام) بدرستى كه در او پى بردنى است مر آن كس را كه تأسّى كند، و [در او است‏] تسلّى مر آن كس را كه تسلى جويد، و دوسترين بندگان وا خداى تعالى تأسّى كننده است به پيغمبر او، و متابعت كننده مر اثر او را. (16)