نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

الأرحام، و مضاعفات الأستار. (7) بدئت من سلالة من طين، و وضعت «في قرار مكين، إلى قدر معلوم»، و أجل مقسوم.

تمور في بطن أمّك جنينا لا تحير دعاء، و لا تسمع نداء. (8) ثمّ أخرجت من مقرّك إلى دار لم تشهدها، و لم تعرف سبل منافعها.

فمن هداك لاجترار الغذاء من ثدي أمّك، و حرّكك عند الحاجة إلى موضع طلبك و إرادتك. (9) هيهات إنّ من يعجز عن صفات ذي الهيئة و الأدوات فهو عن صفات خالقه أعجز، و من تناوله بحدود المخلوقين أبعد. (10) نگهداشته [شده‏] در تاريكى‏هاى رحم‏ها، و تو ور توها[ى‏] پرده‏ها. (7) ابتدا كردند تو را از بيرون كشيدن از گل، و بنهادند تو را در رحم مادر استوار، وا مدّت معلوم و اجلى قسمت كرده، بگرد[يد]ى در شكم مادر خود [آن گاه كه بودى‏] بچّه، [و] اجابت نكردى خواندن را، و نشنود[ى‏] آواز [را]. (8) پس بيرون آوردند تو را از جاى قرارگاه تو وا سرائى كه نديدى آن را، و نشناختى راه‏هاى منفعت‏هاى آن را، پس كه راه نمود تو را براى كشيدن غذا از پستان مادر تو، و در حركت آورد تو را نزديك حاجت وا جاى‏هاى حاجت تو و خواهش تو (9) چه دور است [پى بردن به كنه ذات او] بدرستى كه هر كه عاجز شود از صفات خداوند شكل و صورت و آلات، پس او از صفت‏هاى خالق او عاجزتر باشد، و از فرا گرفتن او را به حدهاء مخلوقات دورتر. (10)