نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1
لطفا منتظر باشید ...
الجور إلى أوطانه، و يرجع الباطل إلى نصابه. (1) و اللّه ما أنكروا عليّ منكرا، و لا جعلوا بيني و بينهم نصفا.و إنّهم ليطلبون حقّا هم تركوه، و دما هم سفكوه. (2) فلئن كنت شريكهم فيه فإنّ لهم لنصيبهم منه، و لئن كانوا ولوه دوني، فما التّبعة إلّا عندهم. (3) و إنّ أعظم حجّتهم لعلى أنفسهم، يرتضعون أمّا قد فطمت، و يحيون بدعة قد أميتت. (4) يا خيبة الدّاعي من دعا خود. (1) و به خداى كه انكار نكردند ايشان بر من انكار كردهاى را، و نگردانيدند ميان من و ميان ايشان انصافى و عدلى، و بدرستى كه ايشان هر آينه طلب مىكنند نصيبى [كه] ايشان ترك كردند آن را، [يعنى] خون عثمان را، و خونى كه ايشان بريختند آن را. (2) پس اگر بودمى من شريك ايشان در آن خون، پس بدرستى كه مر ايشان را بود بهره ايشان از او، و اگر بودند متولّى دم او جز من، پس نيست عقوبت مگر نزديك ايشان. (3) و بدرستى كه بزرگترين حجّت ايشان هر آينه بر نفسهاى ايشان [است]، طلب شير دادن مىكنند از مادرى بدرستى كه از شير باز گرفت، و زنده مىكنند بدعتى بدرستى كه بميرانيدند. (4)