نهج البلاغه با ترجمه فارسی قرن 5 و 6 جلد 1

فطر الخلائق بقدرته، و نشر الرّياح برحمته، و وتّد بالصّخور ميدان أرضه أوّل الدّين معرفته، و كمال معرفته التّصديق به، و كمال التّصديق به توحيده، و كمال توحيده الإخلاص له، و كمال الإخلاص له نفي الصّفات عنه، لشهادة كلّ صفة أنّها غير الموصوف، و شهادة كلّ موصوف أنّه غير الصّفة (2) فمن وصف اللّه سبحانه و تعالى فقد قرنه، و من قرنه فقد ثنّاه، و من ثنّاه فقد جزّأه، و من جزّأه فقد جهله، و من بيافريد خلقان را به قدرت خود، و پراكنده كرد بادها را به رحمت خود، و استوار كرد به ميخ سنگ‏ها و كوه‏ها [حركت‏] زمين خود، اوّل دين شناخت اوست، و كمال شناخت او باور داشتن است و اقرار كردن به او، و تمامى باور داشتن او يگانه شناختن اوست، و تمامى يكى گفتن او اخلاص است مر او را، و تمامى اخلاص مر او را نيست كردن صفت‏هاست از او، براى گواهى دادن هر صفتى بدرستى كه او غير صفت كرده است، و گواهى دادن هر صفت كرده به آن كه [او] غير صفت است.

(2) پس هر كه صفت كند خدا را- كه منزّه است- بدرستى كه مقرون كرده باشد به غير، و هر كه مقرون گرداند به غير بدرستى كه دو كرده باشد او را، و هر كه دو گرداند او را بدرستى كه جزو بديد كرده باشد او را، و هر كه جزو بديد كرده باشد او را بدرستى كه ندانسته باشد او را، و هر كه اشارت كند به او بدرستى كه‏