در ادب گرچه پياده است چو خصمت گه عفو مرد بايد چو ميان بست به مداحى تو همه شب كسب جواهر كند از عالم غيب شعرم اينست وگر كس به ازين داند گفت حاش لله نه كه من بنده همى گويم از آن اين هم اقبال تو مي گويد ورنه تو بگوى همه كس داند و آنرا نتوان شد منكر تا گسسته نشود رشته ى امروز از دى باد هر سال به سال دگرت ضامن عمر دايم از روى بزرگى و شرف روزافزون دامن عمر تو از گرد اجل در عصمتهردم اقبال نوت باد ز گردون كهن هردم اقبال نوت باد ز گردون كهن
در سخن هست چو عقلت گه ادراك سوار كه ازو گوهر ناسفته ستاند به كنار تا دگر روز كند در كف پاى تو نار گو بيار اينك اركان و بزرگان ديار كه چرا پار نبود اين سخنم يا پيرار كز چو من شاخ چنين ميوه چرا آيد بار روز را بارخدايا نتوان كرد انكار تا بريده نشود اول امسال از پار باد هر روز به روز دگرت پذرفتار وز تن و جان و جوانى و جهان برخوردار پايه ى جاه تو زاسيب فلك در زنهارسال نو بر تو همايون و چنين سال هزار سال نو بر تو همايون و چنين سال هزار
لطفا منتظر باشید ...
