سپهر رفعت و كوه وقار و بحر سخا ابوعلى حسن آن مسند سمو و علو به قدر واسطه ى عقد جنبش و آرام كشد ز كلك خطا بر رخ قضا و قدر همش به خطه ى فرمان درون و حوش و طيور ايا به پاى تو يازان فلك به دست لطف خجل ز رفعت قدر تو رفعت گردون به جنب راى تو منسوخ چشمه ى خورشيد زبان كلك تو ناطق به پاسخ تقدير به زير دامن امن تو فتنها پنهان بر درنگ ركاب تو بي درنگ زمين سحاب لطف تو گر قطره بر زمين بارد سموم قهر تو گر شعله بر سپهر كشد تبارك الله از آن آب سير آتش فعل گه درنگ ز خاك زمين ربوده قرار به رفتن اندر بحرش برابر خشكى نه چرخ و چرخ ازو كاج خورده در جنبش هميشه تا كه نيايد يقين نظير گمان گمان خاطرت از صدق باد جفت يقينگذشته بر تو هر آذار بهتر از كانون گذشته بر تو هر آذار بهتر از كانون
بهاء دين خدا آن جهان قدر و بها كه آفتاب جلالست و آسمان سخا به عدل قاعده ى ملك آدم و حوا نهد به نطق حنا بر كف صواب و خطا همش به سايه ى احسان درون رجال و نسا و يا به سوى تو ناظر قضا به عين رضا غمين ز وسعت طبع تو وسعت دريا به پيش قدر تو مدروس گنبد خضرا سحاب دست تو حامل به لل لالا به پيش ديده ى وهم تو رازها پيدا بر شتاب عنان تو بي شتاب صبا حديد و سنگ شود مستعد نشو و نما شهاب وار ببرد زحل ز روى سما كه با ركاب تو خاكست و با عنانت هوا گه شتاب به باد هوا نموده قفا به جستن اندر كوهش مقابل صحرا نه كوه و كوه از كوس خورده در بالا مدام تا كه نباشد فنا عديل بقا بقاى حاسدت از رنج باد جنس فنانهاده با تو هر امروز وعده ى فردا نهاده با تو هر امروز وعده ى فردا
لطفا منتظر باشید ...
