آفرين باد بر چو تو مخدوم اى بصورت فرود دور فلك دخل مدح تو از خواص و عوام خلق ناديده در جبلت تو راست استاد كار آن ديوان همتت پشت دست زدكان را گر نبودى ز عشق نقش نگينت تا قدم در وجود ننهادى اى عجب لا اله الا الله پاك برداشتى به قوت جود دست فرسود جود تو شده گير پيش دست و دلت چهل سالست تو شناسى دقيقهاى سخا بخششت گاه نيستى پيشى است اى سپهرت ز بندگان مطيع گر حسودت بسى است باكى نيست خصم را در ازاء قدرت تو ليك چونان كه دفع بوى پياز آمدم با حدي خويش و مبادبه خدايى كه قايمست به ذات به خدايى كه قايمست به ذات
اى نكوسيرت خجسته رسوم وى بمعنى وراى سير نجوم خرج جود تو بر خصوص و عموم هيچ سيرت كه آن بود مذموم كه دهند آفتاب را مرسوم زر شد از مهر خاتمت مختوم ز انگبين كى كناره كردى موم معنى مكرمت نشد مفهوم اين چه خاصيت است و اين چه قدوم از جهان رسم روزى مقسوم حشو گردون دون و عالم لوم كابر و دريا معاتب اند و ملوم ذوق داند لطيفهاى طعوم صفر پيشى دهد بلى به رقوم وى جهانت ز خادمان خدوم حمله ى باز بين و حيله ى بوم شك مكن حرفها بود موهوم در موازات قهر باد سموم كز هزارت يكى شود معلومنه چو ما بلكه قايمى قيوم نه چو ما بلكه قايمى قيوم
لطفا منتظر باشید ...
