زهى ز عدل تو خلق خداى آسوده جهان به تيغ درآورده جمله زير نگين ز شير بيشه ى سلجوقيان به يك جولان هزار بار ز بهر طلايه ى حزمت چو ديده نيستيى بي سال بخشيده زبان نداده به جود و عطا رسانيده ز حفظ عدل تو مهتاب در ولايت تو به دست فتح و ظفر بر سپهر دولت خصم دو گشته خانه ى خورشيد كى به روز مصاف هنوز مطرب رزمت نبرده زخمه به گوش به روز حرب كسى جز كمان ز لشكر تو ز بيم تيغ تو جز بخت دشمن تو كسى ار ز دود خلافت به روزنى نرسيد ز خصم تونرود خون چو كشته گشت كه خون از آن زمان كه ظفر پرچم تو شانه زده است قضاست امر تو گويى كه از شرايط او ز سعى غنچه ى پيكان تست گلبن فتح شمايل تو به عينه نتايج خردست ز تست نصرت دين وز خداى نصرت توتو مي روى و زمين و زمان همى گويند تو مي روى و زمين و زمان همى گويند
ز خسروان چون تويى در زمانه نابوده پس از تكبر دامن بدو نيالوده شكاريى كه به صد سال كرده بربوده بسيط خاك جهان بادوار پيموده چو ديده عاجزيى بي ملال بخشوده وعيد كرده به جرم و جزا نفرموده طراز توزى و تار قصب نفرسوده سپاهت از گل قهر آفتاب اندوده چو شير رايت تو سر بر آسمان سوده كه گوش ملك تو تكبير فتح بشنوده ز هيچ روى به خصم تو پشت ننموده در آن ديار شبى تا به روز نغنوده كه ژس تيغ تو آتش نزد در آن دوده ز رگ چگونه رود كز دو ديده پالوده ز زنگ جور كدام آينه است نزدوده نه كاسته است فلك هرگز و نه افزوده شكفته دايم و افتاده توده بر توده كه همگنانش پسنديده اند و بستوده دراز باد سخن تان كه نيست بيهودهزهى ز عدل تو خلق خداى آسوده زهى ز عدل تو خلق خداى آسوده
لطفا منتظر باشید ...
