در مدح اميرالامرا عزالدين طغر لتگين
ايام زير رايت راى امير باد روزش به فرخى همه نوروز باد و عيد ميزان آسمان را عدلش عديل گشت در بارگاه حضرتش از احترام و جاه آنرا كه دست حاده از پاى بفكند وانرا كه راه در شب ادبار گم شود بهر نظام عالم سفلى به سوى او آنجا كه از بلندى قدرش سخن رود وانجا كه از احاطت علمش مل زنند اى دولت جوان تو فرمانده ى جهان آنجا كه ظل دامن بخت جوان تست گردون ز رفعت تو به پايه بلند گشت جود تو فتح بابست در خشكسال آز حلم ترا چو مركز اركان قرار داد گرم و ترست وعده ى وصلت چو روح و مى سردست و خشك طبع سنانت چو طبع مرگ با ديو دولت تو به ديوان ملك در وان رازها كه در سر افلاك و انجمست آن خاصيت كه از پى نشر خلايقست تا زيركان ز زير به ناله مل زنند
تا زيركان ز زير به ناله مل زنند
ايام او هميشه چو رايش منير باد ماهش ز خرمى همه نيسان و تير باد سلطان اختران را رايش نظير باد مريخ قهرمان و عطارد دبير باد دست عنايت و كرمش دستگير باد خورشيد راى او به هدايت مشير باد هر ساعتى ز عالم علوى سفير باد چرخ بلند با همه رفعت قصير باد بحر محيط با همه وسعت غدير باد گردون پير پيش تو فرمان پذير باد از جان جيب پيرهن چرخ پير باد در پاى همت تو به عبره عسير باد زان فتح باب دست تو ابر مطير باد حكم ترا چو انجم گردون مسير باد اميد من به منزلت شهد و شير باد در طبع بدسگالت ازو زمهرير باد كلك ترا مزاج شهاب اير باد از نحس و سعد راى ترا در ضمير باد تا نفخ صور كلك ترا در صرير باد دايم ز چرخ ناله ى خصمت چو زير باد
دايم ز چرخ ناله ى خصمت چو زير باد