در مدح صدراعظم زين الدين عبد الله و شكر صحت يافتن او از بيماري
از محاق قضا برون شد ماه باز فراش عافيت طى كرد باز برداشت وهن ملت و ملك زينت ملك پادشاه جهان آنكه از دامن جلالت اوست وانكه در طول و عرض همت اوست پيش پاسش قضا گشاده كمر باز بى حرز دولتش تيهو وانكه از چتر دولتش آموخت عزمش از سر اختران منهى آنكه از راى روشنش بگزارد عرصه ى همتش چو گنبد چرخ اى ز رسم تو پر سمر اقوال آسمانت زمين طارم قدر زين سپس در حمايت جاهت حرمى شد حمايت تو چنانك ملك را ز آفتاب راى تو هست جز به درگاه عالى تو فلك جز به عين رضا نخواهد كردشد مطيع ترا زمانه مطيع شد مطيع ترا زمانه مطيع
وز عراى خطر برون شد شاه بسترى غم فزاى و شادي كاه باز بفزود قدر مسند و گاه زين دين خداى عبدالله دست تاير آسمان كوتاه راى سلطان اختران گمراه پيش قدرش قدر نهاده كلاه شير بي طوق طاعتش روباه ژس مهتاب شكل خرمن ماه حزمش از راز روزگار آگاه نور خورشيد وام سايه ى چاه يك جهان خيمه دارد و خرگاه وى ز شكر تو پر شكر افواه وافتابت نگين خاتم جاه طاعت كهربا ندارد كاه باشد از آفتاب و سايه پناه ابدالدهر بامداد پگاه ننبشته است عبده و فداه ديده ى روزگار در تو نگاهشد سپاه ترا ستاره سپاه شد سپاه ترا ستاره سپاه
لطفا منتظر باشید ...
