درآمد موكب عيد همايون سپهر مجد مجدالدين كه شاهان عدو بندى كه كلكش در دهاده بكاهد وقت خشمش عمر در مرگ ازو دشمن چو دارا از سكندر زهى جود از تو در قوت چو قارن عتابش بر زمين بارد صواعق اميران تو جباران گيتى زمانه تيره و راى تو روشن غلط را سوخت حكمت بر در سهو چه عالى همتى يارب كه هردم ندادى دل به دنيى و به عقبى قضا تدبير دور چرخ مي كرد قدر ساز وجود دهر مي ساخت چو گيرد آتش خشم تو بالا چو از تو بگذرى نزديك آن قوم چه خيزد آخر از قومى كه هستند به مردى و مروت كى رسيدند در آن موقف كه از مصروع پيكاررساند آتش كوشش حرارت رساند آتش كوشش حرارت
كه بر صاحب مبارك باد و ميمون ز مجدش ملك را كردند قانون كند گل را ز خون فتنه گلگون بغلطد گاه كينش مرگ در خون ازو حاسد چو ضحاك از فريدون زهى آز از تو در نعمت چو قارون نهيبش بر زبان آرد شبيخون مطيعان تو بيداران گردون خلايق تشنه و دست تو جيحون چرا را كشت امرت بر در چون يكى در آفرينش بينى افزون نبستى وهم در والا و در دون كه بر ذات تو گشت اقبال مفتون كه بر عرش تو شد اقبال مقرون نيابد از دو عالم نيم كانون نبيند كس مگر محرور و مدفون غلام آلتى مولاى التون در انگشت تو اين يك مشت مرهون زبان رمح گردان خواند افسونبه ايوان مسيح و جيش ذوالنون به ايوان مسيح و جيش ذوالنون
لطفا منتظر باشید ...
