در مدح سيدةالخواتين عصمة الدنيا والدين تركان خاتون
اى به گوهر تا به آدم پادشاه ستر ميمونت حريم ايزدست از سياست آسمان بندد تتق ناوك عصمت بدوزد چشم روز پيش مهدت چاوشان بيرون كنند بر اميد آنكه از روى قبول پوشد اندر عرصه گاه هر خسوف آسمان سرگشته كى ماندى اگر گر وجود تو نبودى در حساب گر كسى انكار اين دعوى كند قدر ملكت كى شناسد چرخ دون منصب احمد چه داند كنج غار بوى اخلاقت بروم ار بگذرد نسبت از صدق تو دارد در هدى گوهر افراسياب از جاه تو خاك تركستان ز بهر خدمتت خون كانها كينه ى دستت بريخت از تعجب هر زمان گويد سخا اى ز عدل سرخ رويت تا ابدعدل تو نقش ستم چونان ببرد عدل تو نقش ستم چونان ببرد
در پناه اعتقادت ملك شاه كاندرو جز كبريا را نيست راه گرچه در انديشه سازى بارگاه گر كند در سايه ى چترت نگاه آفتاب و سايه را از شاهراه رفعت چتر تو يابد جرم ماه كسوتى چون كسوت چترت سياه با بات دولتت كردى پناه آفرينش نامدى الا تباه حق تعالى هست آگاه و گواه شكر جودت كى گذارد دهر داه قيمت يوسف چه داند قعر چاه در حجاب جاودان ماند گناه صبح صادق زان همى خيزد پگاه راند بر تقديم آدم آب و جاه با گهر زايد همى مردم گياه مي چگويم كون شد بي دستگاه اينت دريا دست و كان دل پادشاه كهربا را روى زرد از هجر كاهكز جهان برخاست رسم دادخواه كز جهان برخاست رسم دادخواه
لطفا منتظر باشید ...
