من كه اين صفه ى همايونم در نهاد از فلك نمودارم از شرف پاسبان كهسارم نه ز سعى جمال محرومم در قيامت به صد زبان همه شكر آنكه آن دارد از زمانه منم با چنين فر و زيب و حسن و جمال چه شود گر بزرگوارى شد تا بيفزود گرد دامن او مخلص الدين كه نام و ذاتش را آنكه با دست گوهرافشانش با دل او عديل دريابم آنكه ز اقبال او هر آيينه از يكى كان حسن اخلاقم در چو من كس كمان قصد مكش گنج قارون به كس دهم ندهم دعويى مي كنم كه در برهان خود خلاف از ميانه برداريم تا كه گويد ترا كه مردودىبا من اين دوست اين چه بوالعجبى است با من اين دوست اين چه بوالعجبى است
دايه ى خاك و طفل گردونم در علو از زمانه بيرونم وز شرف پادشاه هامونم نه به قوت كمال مغبونم پاى مرد سديد حمدونم كه به قامت الف به خم نونم كه چو ليلى بسى است مجنونم زاير سده ى همايونم آب روى جمال ميمونم حوت گردون و حوت ذوالنونم قسمت رزق را چو قانونم با كف او نظير جيحونم صدف چند در مكنونم وز دگر بحر نطق موزونم كز تو در انتقام افزونم تا نشد جاى حبس قارونم نشود زرد روى گلگونم تو نه گرگى و من نه شعمونم تا كه گويد مرا كه معطونمآشنا شو نه ناكس دونم آشنا شو نه ناكس دونم
لطفا منتظر باشید ...
