حبل متين ملك دو تا كرد روزگار در بوستان ملك نهالى نشاند چرخ هر شاديى كه فتنه ز ما فوت كرده بود با روضه ى ممالك و ملت كه تازه باد محتاج بود ملك به پيرايه اى چنين نظم جهان نداد همى بيش ازين ز بخل اى مجد دين و صاحب ايام و صدر شرق اين آيتى كه زبده ى آيات صنع اوست وين گوهرى كه واسطه ى عقد دهر اوست گنج قدر ز مايه تهى كرد آسمان سوى تو اى رضاى تو سرچشمه ى حيات آنجا كه حكم چرخ و نفاذ تو جمع شد در بيع خدمت تو كه آمد كه بعد از آنش وانجا كه ذكر صاحب رى رفت و ذكر تو هر سر كه از عنايت تو سايه اى نيافت هر تن كه از رعايت تو بهره اى نديد در بندگيت صادق و صافيست هركه هست اى انورى مداهنت سرد چون كنى خسرو عماد دولت و دين را شناس و بساين كام دل عطيت تاييد جاه اوست اين كام دل عطيت تاييد جاه اوست
اقبال را به وعده وفا كرد روزگار وآنرا قرين نشو و نما كرد روزگار آنرا به يك لطيفه قضا كرد روزگار سعى سحاب و لطف صبا كرد روزگار آخر مراد ملك روا كرد روزگار آخر طريق بخل رها كرد روزگار ديدى چه خدمتى به سزا كرد روزگار در شان ملك خوب ادا كرد روزگار از دست غيب نيك جدا كرد روزگار تا خاك را به برگ و نوا كرد روزگار دايم نظر به عين رضا كرد روزگار بر حكم چرخ چون و چرا كرد روزگار بر من يزيد فتنه بها كرد روزگار بر عهد دولت تو دعا كرد روزگار موقوف آفتاب عنا كرد روزگار گل مهره هاى نقش بلا كرد روزگار وين بندگى ز صدق و صفا كرد روزگار اين سعى كى نمود و كجا كرد روزگار كش خدمت خلا و ملا كرد روزگاربي عون جاه او چه عطا كرد روزگار بي عون جاه او چه عطا كرد روزگار
لطفا منتظر باشید ...
