ابر جودش گر به نيسان قطره بارد بر زمين اى به جنب همت تو پايه ى اجرام پست دارد از لطف تو برجيس و ز قهر تو زحل در پناه درگه اقبال و بام قدرتست وركسى گويد نشايد بود گويم پس چراست فضل يزدان هست سال و مه يسارت را يمين هر لباسى كز شرف پوشيد شخص دولتت گر شود در سنگ پنهان دشمنت همچون كشف حزم تو آنرا چو ناقه آورد بيرون ز سنگ هست مضمر گويى اندر طاعت و عصيان تو مادحت را گر معانى سست و الفاظ ابترست هركه در بند صور ماند به معنى كى رسد ليك ار يك روز بر درگاه تو باشد به پاى طبع گنگش بي زبان گويا شود چون كلك تو گرچه نزد هيچ ديار اين زمان مقبول نيست سغبه ى او باشد امروز آنكه منكر بود دى تا زند باد خزان بر شاخها زر و درم شاخ اقبالت چو باغ از ابر نيسان باد سبز چهره ى بدخواهت از انده چو آبى باد زردشادمان در دولت عالى و جاه بي كران شادمان در دولت عالى و جاه بي كران
تا قيامت با درم آيد برون دست چنار وى به پيش طلعت تو چشمه ى خورشيد تار اين سعادت مستفاد و آن نحوست مستعار هفت كوكب در مسير و نه سپهر اندر مدار اين نه آنرا پاسبان وان هفت اين را پرده دار راى سلطان هست روز و شب يمينت را يسار رفعتش بودست پود و عصمتش بودست تار ور شود در خاك متوارى حسودت همچو مار چو عزيمت هيبت و خشمت برآرد زان دمار نام و ننگ و خير و شر و لطف و قهر و فخر و عار زاهل معنى لاجرم كس نيست او را خواستار مرد كو صورت پرست آمد بود معني گذار پايگاهى يابد از اقران فزون در روزگار گرچه كلك تو كمر بندد به پيشت بنده وار گردد از تعريف تو صاحب قبول اين ديار طاعت او دارد امسال آنكه عصيان داشت پار تا كند باد صبا در باغها نقش و نگار شخص بدخواهت چو برگ از باد دى زرد و نزار سينه ى بد گوت پر خون از تفكر چون اناركامران از نعمت باقى و عمر بي كنار كامران از نعمت باقى و عمر بي كنار
لطفا منتظر باشید ...
