منم آن كس كه در سخن شايد سخنم شد چنان كه بنيوشد گرچه در هر سخن نهد فلكم نيست سنگم به نزد كس كه مرا عيبم اين بيش نه كه كم بودست كشته ى دهرم و صرير قلمت به نشورم رسان كه ديدستم گفته بودم كه كديه اى نكنم كرمت گفت از آن چه عيب آيد تا كند آسمان همى حركت حاسدت زاسمان مباد عزيز باد طبع تو يار لهو و لعب خانه ى دانش از دل تو به پاى ايمن اندر نظاره گاه سپهرزنده اسلاف تو به تو چو به من زنده اسلاف تو به تو چو به من
موزه ى من زمانه را منديل گوش جانش چو محكم تنزيل بر جهان و جهانيان تفضيل سنگها زد زمانه بر قنديل دخلم از خرج دبه و زنبيل هست مانند صور اسرافيل بارها گوشمال عزرائيل اندرين خدمت از كير و قليل شعر چون بكر بود و مرد معيل تا كنند اختران همى تحويل تابعت ز اختران مباد ذليل باد خصم تو جفت حزن و عويل ديده ى بخشش از كف تو كحيل گوش جانت ز بانگ طبل رحيلجدم اسحق و جدت اسماعيل جدم اسحق و جدت اسماعيل
لطفا منتظر باشید ...
