مى و مشك است كه با صبح برآميخته اند صبح چون خنده گه دست شده است آتش سرد يا نه بي سنگ و صدف غاليه سايان فلك دوش خوش ساخت فلك غاليه دان از مه نو مى عيدى نگر و جام صبوحى كه مگر ساقيان ترك فنك عارض و قند ز مژگان خال رخسار زره كرده و خط ماه سپر پس يك ماه كلوخ اندازان سنگ دلان شاهدان از پى نقل دل و جان از خط و لب عاشقان از زر رخساره و ياقوت سرشك ماه نو ديدى و در روى مه نو شب عيد از دم روزه دهن شسته به هفت آب و ز مى ماه نو در شفق و شفقشان مى و جام طاس سيمابى مه تافته از پرچم شب كرده مى راوق از اول شب و بازش به صبوح راوق جان فرو ريخته از سوخته بيد همه با درد سر از بوى خمار شب عيد ژاله و صبح بهم يافته كافور و گلاب همه سنگ افشان در آب خور عالم خاكاز سر بي خبرى داده ز عشرت خبرى از سر بي خبرى داده ز عشرت خبرى
يا بهم زلف و لب يار درآميخته اند آتش سرد به عنبر مگر آميخته اند صبح را غاليه ى تازه تر آميخته اند بهر آن غاليه كاندر سحر آميخته اند شفق آورده و با صبح بر آميخته اند كز رخ و زلف حبش با خزر آميخته اند زلف و رخسار زره با سپر آميخته اند در بلورين قدحى لعل تر آميخته اند بس گوارش كه ز عود و شكر آميخته اند بس مفرح كه ز ياقوت و زر آميخته اند لعل مى با قدح سيم بر آميخته اند هفت تسكين دل غصه خور آميخته اند با دو ماه و دو شفق يك نظر آميخته اند طاس زر با مى آتش گهر آميخته اند با گلاب طبرى از طبر آميخته اند آب گل گوئى بات معصر آميخته اند به صبح از نو رنگى دگر آميخته اند زاين و آن داروى هر درد سر آميخته اند و آگه از زهر كه در آب خور آميخته اندتن و جان را كه بهم بي خبر آميخته اند تن و جان را كه بهم بي خبر آميخته اند
لطفا منتظر باشید ...
