خرمى در جوهر عالم نخواهى يافتن روى در ديوار عزلت كن، در هم دم مزن تا درون چار طاق خيمه ى پيروزه اى پاى در دامان غم كش كز طراز بي غمى آه را در تنگناى لب به زندان كن از آنك با جراحت چون بهايم ساز در بي مرهمى نيك عهدى در زمين شد جامه ى جان چاك زن از وفا رنگى نيابى در نگارستان چرخ هر زمان از هاتفى آواز مي آيد تو را قاف تا قاف جهان بينى شب وحشت چنانك تاج دولت بايدت زر سلامت جوى ليك تا چو هدهد تاجدارى بايدت در حلق دل خشك سال آرزو را فتح باب از ديده ساز حلقه ى تنگ است درگاه جهان را لاجرم جان نالان را به داروخانه ى گردون مبر عافيت زان عالم است اينجا مجوى از بهر آنك هاى خاقاني، بناى عمر بر يخ كرده اند دهر گو در خون نشين و چرخ گو در خاك شو فيلسوف اعظم و حرز امم كز روى وهمدفتر حكمت بر آتش نه كه او چون باد شد دفتر حكمت بر آتش نه كه او چون باد شد
مردمى در گوهر آدم نخواهى يافتن كاندرين غم خانه كس همدم نخواهى يافتن طبع را بي چار ميخ غم نخواهى يافتن آستين دست كس معلم نخواهى يافتن ماجراى درد را محرم نخواهى يافتن كز جهان مردمى مرهم نخواهى يافتن كز فلك زين صعبتر ماتم نخواهى يافتن رنگ خود بگذار، بويى هم نخواهى يافتن كاندر اين مركز دل خرم نخواهى يافتن تا دم صورش سپيده دم نخواهى يافتن آن زر اندر بوته ى عالم نخواهى يافتن طوطى آسا طوق آتش كم نخواهى يافتن كان گلستان را ازين به نم نخواهى يافتن تا در اويى قامتت بي خم نخواهى يافتن كز كفش جان داروى بي سم نخواهى يافتن نوش زنبور از دم ارقم نخواهى يافتن زو فقع مگشاى چون محكم نخواهى يافتن چون ازين و آن وجود عم نخواهى يافتن جاى او جز گنبد اعظم نخواهى يافتنجام را بر سنگ زن چو جم نخواهى يافتن جام را بر سنگ زن چو جم نخواهى يافتن