در ستايش خراسان و آرزوى وصول به آن مدح صدر جهان محيى الدين
رهروم مقصد امكان به خراسان يابم گرچه رهرو نكند وقفه، كنم وقفه از آنك دل كنم مجمر سوزان و جگر عود سياه بركنم شمع و وفا را به خراسان طلبم طلب از يافت نكوتر من و مركوب طلب عزم جفت طلب است و طلب آبستن يافت لوح چل صبح كه سي سال ز بر كردم رفت در جهان بوى وفا نيست و گر هست آنجاست هفت مردان كه منم هشتم ايشان به وفا سالكان را كه چو دريا همه سرمستانند از سر زانو كشتى و ز دامان لنگر بي سران را كه چو گويند كمر كش همه را ز آتش سينه ى مردان كه ز دل آب خورند همه دل گوهر و رخ كرده حلي دار چو تيغ آهشان فندق سربسته و چون پسته همه دل مرغان خراسان را من دانه دهم مرغ دل را كه در اين بيضه ى خاكى قفسى است بس كه پيران شبيخون به خراسان بينم ملك كيخسرو روز است خراسان چه عجبمن مريد دم پيران خراسانم از آنك من مريد دم پيران خراسانم از آنك
تشنه ام مشرب احسان به خراسان يابم كشش همت اخوان به خراسان يابم دم آن، مجمر سوزان به خراسان يابم كاين كليد در رضوان به خراسان يابم كن براق از در ميدان به خراسان يابم يافت را در طلب امكان به خراسان يابم بهر چل صبح دبستان به خراسان يابم كاين گل از خار مغيلان به خراسان يابم كهفشان خانه ى احزان به خراسان يابم چون صدف عرفه ى عطشان به خراسان يابم بادبانشان ز گريبان به خراسان يابم طوق سر چون سر چوگان به خراسان يابم جگر آتش بريان به خراسان يابم تن خشن پوش چو سوهان به خراسان يابم ز استخوان ساخته خفتان به خراسان يابم كه ز مرغان دل الحان به خراسان يابم دانه و آب فراوان به خراسان يابم بس كه ميران شبستان به خراسان يابم كه شبيخونگه پيران به خراسان يابمشهسواران را جولان به خراسان يابم شهسواران را جولان به خراسان يابم
لطفا منتظر باشید ...
