اين قصيده را در مرثيه ى فرزند خويش امير رشيد الدين سروده و آن را ترنم المصائب گويند
دشمنان را كه چنين سوخته دارندم حال دوستانى كه وفاشان ز ازل داشته ام
دوستانى كه وفاشان ز ازل داشته ام
راه بدهيد و به روى همه در بگشاييد چون درآيند ره از پيش حشر بگشاييد
چون درآيند ره از پيش حشر بگشاييد