مطلع دوم
چون بهين مايه ات برفت از دست بر رخ بخت همچو موى رباب به بهار و شكوفه خوش سازد در عروسى گل عجب نبود روز دولت برادر بخت است بخت برنا وقايه ى عمر است
بخت برنا وقايه ى عمر است
هر چه سود آيدت زيان پندار موى من نغمه مي كند هر تار نحل و موسيجه لحن موسيقار گر به حنا كنند دست چنار چون رفو گر پسر عم قصار چشم بينا طلايه ى رخسار
چشم بينا طلايه ى رخسار