غزالى در كتاب ((مفيد و مستفيد)) گفته است : آن گروه كه از كثرت حرص و كسب و زراعت و صنعت و تجارت فرصت طلب معانى ندارند و لاجرم از مسلمانى به كلمه زبانى و نماز دوكانى و روزه دهانى و زكات زيانى و حج عيانى قانع شده اند و طلب ايشان در معانى بيش از اين نباشد كه در ماهى يا هفته اى يك نوبت به محلى روند و از معانى و احكام كلمه اى به گوش شنوند و به ديگر بيرون كنند و اصلا چيزى فرا نگيرند.(191)