ابن طفيل (ابوبكر محمد بن عبدالملك بن طفيل اندلسى ) يكى از مشاهير حكماى عرب اسپانيا ظاهرا در اوائل قرن هشتم هجرى در اندلس متولد شده او در طب و علوم رياضى و فلسفه و شعر مقامى شامخ دارد...كتابى كه سبب شهرت او در مغرب شده مقالتى است فلسفى در صورتى نو و بدع به نام رساله حى بن يقظان و آن افسانه مردى است كه بى وسيله توالد و تناسل عادى در جزيره اى از نواحى خط استوا بوجود آمده و آهوئى او را شير داده و چون به سن رشد رسيده نزد خود به تفكر پرداخته و از محسوسات پى به قواعد طبيعى و روابط اشياء با يكديگر برده است و سپس در امور مابعدالطبيعه انديشيده و وجود روح و صانع را معتقد شده است ، آنگاه مردى دينى موسوم به ابسال به جزيره مسكن او رفته و به او زبان آموخته و اين دو تن دريافته اند كه هر دو يكى از راه انديشه و فكر و ديگرى از طريق دين به مقصد واحد رسيده اند.(101)