حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام درخطبه 220 (درباره مردان خدا مى فرمايد):((ان الله تعالى جعل الذكر جلاء للقلوب تسمع به بعد الوقر و تبصر به بعد الغشوة و تنقاد به المعاندة و ما برح الله عزت آلائه فى البرهة بعد البرهة و فى ازمان الفترات رجال ناجاهم فى فكرهم و كلمهم فى ذات عقولهم .خداوند ياد خود را صيقل دلها قرار داده است دلها بدين وسيله از پس كرى ، شنوا و از پس نابينايى بينا، و از پس سركشى و عناد، رام مى گردند، همواره چنين بوده و هست كه خداوند متعال در هر برهه اى از زمان و درزمانهائى كه پيامبرى در ميان مردم نبوده است بندگانى داشته است و دارد كه در سر ضمير آنها با آنها راز مى گويد و از راه عقل هايشان با آنان تكلم مى كند...در اين كلام شريف خاصيت عجيب و تاءثير شگرف ياد حق در دلها بيان شده است تا جائى كه قابل الهام گيرى و مكالمه با خدا مى گردد.و درهمين خطبه حالات و مقامات و كرامتهائى كه براى اهل معنى در پرتو عبادت رخ مى دهد توضيح داده شده است از آن جمله مى فرمايد: ((قد حفت بهم الملائكة و تنزلت عليهم السكنة و فتحت لهم ابواب السماء و اعدت لهم مقاعد الكرامات فى مقام اطلع الله عليهم فرضى سعيهم و حمد مقامهم يتنسمون بدعائه روح التجاوز))...فرشتگان آنان را در ميان گرفته اند آرامش بر ايشان فرود آمده است درهاى ملكوت بر روى آنان گشوده شده است جايگاه الطاف بى پايان الهى بر ايشان آماده گشته است خداوند متعال مقام و درجه آنان را كه به وسيله بندگى به دست آورده اند ديده و عملشان را پسنديده و مقامشان را ستوده است آنگاه كه خداوند را مى خوانند بوى مغفرت و گذشت الهى را استشمام و پس رفتن پرده هاى تاريك گناه را احساس مى كنند.(353)
لطفا منتظر باشید ...
