همزمان با به قدرت رسيدن ايل قاجار تئورى ولايت فقيه به نظريه مسلط و رايج در مباحثات فقها در حوزه انديشه سياسى تبديل شده بود، آنچه از آثار چهار مجتهد نامدار دوره فتحعلى شاه ، يعنى ميرزاى قمى ، شيخ جعفر كاشف الغطاء، ملااحمد نراقى ، سيد جعفر بن ابى اسحق كشفى به جاى مانده است حاكى از اعتقاد هر چهار تن به حق انحصارى فقها در حكومت كردن است .(290)