مرحوم شيخ عبدالمجيد بن عبدالوهاب همدانى متوفى 1366 شاگرد و ملازم ميرزا حسين خليلى كه علما و عملا از وجود اين استاد استفاده فراوان كرد و در تقوا و ورع به حدى رسيد كه از او كرامات و قضايا و ملاقات با حضرت حجت عجل الله تعالى فرجه الشريف زياد نقل شد.مرحوم حاج آقا بزرگ تهرانى مى فرمايد: چون مرا با آن مرحوم رفاقت و دوستى و علاقه شديد اخوت بود يك وقت از او خواستم كه يكى از قضايا را براى من نقل كند.گفت : در سنه 1299 از كاظمين همراه كاروانى با پاى پياده به قصد زيارت عسكريين عليهماالسلام خارج شدم پس ازمقدارى طى طريق در اثر خستگى و تشنگى از قافله عقب ماندم و راه را گم كردم و در آن بيابان رعب و وحشت مرا گرفت و براى نجات خود چاره نيافتم جز توسل به ائمه معصومين عليهم السلام در اين حال ديدم دو نفر را كه آب همراه داشتند به من رسيدند ومرا سيراب كردند و همراه من آمدند و چون مقدار كمى راه رفتيم رسيديم به قريه اى من پرسيدم اينجا كجاست گفتند ((دخيل )) است و چون به سوى آنها ملتفت شدم ديگر آنها را نديدم از اهل قريه سراغ كاروان را گرفتم گفتند: خبرى نداريم من همچنان در حال فكر و خيال متحيرانه انتظار مى كشيدم تا اينكه پس از پنج ساعت تاءخير قافله رسيد.(388)