خود را هميشه در محضر خدا مى دانستند و رعايت ادب مى كردند
كسى كه به مرتبه اخلاص رسيده باشد كارش به جائى مى رسد كه از مكروهات و بلكه از مباهاتى كه خلاف ادب به نظر بيايد پرهيز مى كند.نسبت به مقدس اردبيلى و غير ايشان از علماء (مانند مرحوم ميرداماد) رسيده است كه مدتها پاها را دراز نمى كردند چه در مجلس يا تنها در خانه يا بيرون - چون خود را در محضر خدا مى دانستند.در كتاب ((لالى الاخبار)) مى نويسد تنها هنگام مرگ پاهايش را خودش رو به قبله كرد و عرض كرد: پروردگارا من مدتها بى ادبى نكردم اما چون حالا امر خودت هست پايم را دراز مى كنم .و در حالات شيخ مرتضى انصارى نوشته اند: حالت احتضارش پاى او را رو به قبله نمودند چون شيخ مبتلا به اسهال بوده پاى خود را از قبله برمى گردانيد حاضرين تعجب مى كردند بالاخره به شيخ تذكر مى دهند شيخ مى فرمايند: شما به تكليف خود عمل كنيد من هم به تكليف خودم بايد عمل كنم چون در حال خروج مدفوع رو به قبله حرام است .(211)