ترجمه تفسیر المیزان جلد 9

‌صفحه‌ى 108

و «2» الدر المنثور همين ابيات را با مختصر تفاوتى از حاكم از على بن الحسين (ع) نقل كرده است «3».

در تفسير عياشى از زراره و حمران از ابى جعفر و ابى عبد اللَّه (ع) روايت كرده كه در ذيل جمله" خَيْرُ الْماكِرِينَ" فرمود: رسول خدا (ص) از قومش بلا و ستم فراوانى ديد، حتى كار را به اينجا رساندند كه در حال سجده رحم گوسفندى را بر روى او انداختند، دخترش نزد او آمد و او هم چنان در سجده بود و آن رحم را از روى آن جناب برداشت، و كثافات را از او پاك كرد.

رسول خدا (ص) اين ستم‏ها را تحمل نمود تا آنكه خداوند او را به آرزوها و آنچه كه دوست مى‏داشت رسانيد، آرى، در جنگ بدر همراه او از سوارگان بيش از يك سوار نبود، ولى در فتح مكه دوازده هزار نفر در ركابش بودند، حتى ابو سفيان و ساير مشركين آن روز به استغاثه درآمدند ... «4»

(1) با جان خود حفظ كردم بهترين كسى را كه بر زمين قدم نهاد و بهترين كس را كه دور خانه كعبه و حجر اسماعيل طواف كرد محمد (ص) وقتى ترسيد مبادا نيرنگى به او بزنند پروردگار ذو الجلال من او را از مكر (دشمن) حفظ كرد و من (در بسترش) خوابيدم و مراقب دشمنان بودم كه كى مرا پاره پاره مى‏كنند در حالى كه خود را براى كشته شدن و اسير گشتن آماده كرده بودم رسول خدا (ص) در غار با ايمنى و آرامش بيتوته كرد آرى، در غار و در حفظ خدا و پوشش او بود سه روز ايستاد، آن گاه (برايش) مهار شد شترانى پليد پا، شترانى كه به هر سو به راه مى‏افتادند بيابان را قطع مى‏كردند.

(2) امالى طوسى ج 2 ص 78

(3) الدر المنثور ج 3 ص 180

(4) تفسير عياشى ج 2 ص 54 ش 43