ترجمه تفسیر المیزان جلد 9
لطفا منتظر باشید ...
صفحه‌ى 220صداى بلند ندا درداد:" هيچ كس داخل بهشت نمىشود مگر مؤمن" و اين معنا هر چند در ساير روايات نيامده، و خيلى هم بعيد به نظر مىرسد، زيرا با اينكه آيات بسيارى مكى و مدنى در اين باره نازل شده، عادتا محال به نظر مىرسد كه تا سال نهم هجرت اين معنا به گوش مردم نرسيده و محتاج باشد به اينكه على (ع) آن را تذكر دهد ليكن مدلول خود آيات برائت نيز همين است.و اما اينكه در بعضى از آنها بجاى آن دارد:" هيچ كس داخل كعبه- و يا خانه- نمىشود مگر مؤمن"- در صورتى كه اين روايات صحيح باشد- البته حكم مستفاد از آنها نظير حكم به ممنوعيت مشركين از طواف، حكمى ابتدايى خواهد بود.و به هر حال مىخواهيم بگوئيم رسالت على (ع) منحصرا راجع به رساندن آيات برائت نبود، بلكه هم راجع به آن بود و هم راجع به سه و يا چهار حكم قرآنى ديگر، و همه آنها مشمول گفته جبرئيل هست كه گفت:" از تو پيامى نمىرساند مگر خودت و يا مردى از خودت" زيرا هيچ دليلى نيست تا اطلاق اين كلام را تقييد كند.و در الدر المنثور است كه ترمذى- وى حديث را حسن دانسته- و ابن ابى حاتم و حاكم- وى حديث را صحيح شمرده- و ابن مردويه و بيهقى در كتاب دلائل همگى از ابن عباس (رضى اللَّه عنه) نقل كردهاند كه گفت: رسول خدا (ص) ابى بكر را فرستاد و مامورش كرد تا بدين كلمات جار بكشد، آن گاه على (رضى اللَّه عنه) را روانه كرد و دستور داد او به آنها جار بكشد، اين دو نفر به راه افتادند و اعمال حج را بجاى آوردند. آن گاه على (رضى اللَّه عنه) در ايام تشريق (يازده و دوازده و سيزده) برخاست و چنين جار كشيد: خدا و رسولش از مشركين بيزارند، و تا چهار ماه مهلت داريد كه هر جا بخواهيد آزادانه برويد و بيائيد، و بعد از امسال ديگر هيچ مشركى حق ندارد به زيارت خانه خدا بيايد و ديگر هيچ كس حق ندارد برهنه در اطراف خانه طواف كند، و هيچ كس داخل بهشت نمىشود مگر مؤمن. آرى اينها آن موادى بود كه على (ع) بدانها ندا درداد «1».مؤلف: اين خبر مضمونش نزديك است به آنچه كه ما از روايات استفاده كرديم.و نيز در الدر المنثور است كه عبد الرزاق و ابن منذر و ابن ابى حاتم از طريق سعيد بن مسيب از ابى هريره روايت كردهاند كه گفت: ابى بكر او را دستور داد تا در همان موقعى كه ابى بكر حج مىكند او آيات را بخواند. آن گاه ابو هريره مىگويد: سپس رسول خدا
