ترجمه تفسیر المیزان جلد 9

‌صفحه‌ى 408

ترجمه آيات‏

از جمله آنان كسى است كه مى‏گويد به من اجازه بده و مرا به گناه مينداز، (ولى بايد) بدانيد كه به گناه افتاده‏اند و جهنم محيط به كافران است (49).

اگر تو را پيش آمد خيرى بكند غمگينشان مى‏سازد و اگر مصيبتى بتو برسد گويند ما از پيش احتياط خود را كرديم، و با خوشحالى برگردند (50).

بگو به ما جز آنچه كه خدا برايمان مقرر كرده نمى‏رسد كه او مولاى ما است و مؤمنان بايد به خدا توكل كنند (51).

بگو مگر براى ما جز (وقوع) يكى از دو نيكى را انتظار مى‏بريد؟ (قطعا نه) ولى ما در باره شما انتظار داريم كه خدا بوسيله عذابى از جانب خود و يا بدست ما جانتان را بگيرد، پس منتظر باشيد كه ما نيز با شما منتظريم (52).

بگو چه به رغبت انفاق كنيد و چه به كراهت، هرگز از شما پذيرفته نمى‏شود، شما گروهى عصيان پيشه‏ايد (53).

مانع قبول شدن انفاقشان جز اين نبود كه ايشان خدا و پيغمبر او را منكر بودند، و جز به حال ملامت به نماز (جماعت) نمى‏آيند و انفاق جز به كراهت نمى‏كنند (54).

اموال و اولادشان ترا بشگفت نياورد، خدا مى‏خواهد بوسيله آن در زندگى دنيا عذابشان كند و ساعت مرگ جانشان را بگيرد و در حالى كه كافرند جان سپارند (55).

به خدا قسم مى‏خورند كه از شمايند، ولى آنان از شما نيستند، بلكه گروهى هستند كه (از شما) مى‏ترسند (56).

اگر پناهگاه يا نهانگاه يا گريزگاهى مى‏يافتند شتابان بدان سو رو مى‏كردند (57).

برخى از آنان در (تقسيم زكات) بر تو خرده مى‏گيرند اگر از آن عطايشان كنند راضى شوند، و اگر از آن عطايشان نكنند آن وقت خشمگين مى‏شوند (58).

چه مى‏شد اگر به عطاى خدا و پيغمبر او رضا مى‏دادند و مى‏گفتند خدا ما را بس است، زود باشد كه خدا از كرم خويش به ما عطا كند و نيز پيغمبر او، و ما به خدا اميدواريم (59).

زكات فقط از آن فقرا و تنگدستان و عاملان آنست و آنها كه جلب دلهايشان كنند، و براى آزاد كردن بردگان و قرض‏داران و صرف در راه خدا و به راه ماندگان است، و اين قرارى از جانب خداست و خدا