ترجمه تفسیر المیزان جلد 9

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 9

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

‌صفحه‌ى 523

هم اين معنا را به گوش همه رسانيد، و در خاتمه اعلام داشت كه خدا از غير اين چند چيز زكات نمى‏خواهد.

آن گاه مى‏گويد: بر ساير اموالشان زكاتى مقرر نكرد تا آنكه يك سال گذشت، مردم رمضان بعدى را روزه گرفتند و افطار كردند، پس آن گاه مناديش را فرمود تا ندا در دهد: اى گروه مسلمين! زكات اموالتان را بدهيد تا نمازهايتان قبول شود، آن گاه مامورين وصول را روانه كرد تا زكات و ماليات اراضى را جمع كنند «1».

و در الدر المنثور است كه ابن ابى شيبه، بخارى، مسلم، ابو داود، نسايى، ابن ماجه و ابن مردويه از عبد اللَّه بن ابى اوفى روايت كرده‏اند كه گفت: رسول خدا (ص) وقتى صدقه‏اى برايش مى‏آوردند مى‏گفت: بارالها درود فرست بر فلان قبيله، پس پدرم صدقه خود را نزد آن جناب برد، حضرت گفت: بارالها درود فرست بر آل ابى اوفى «2».

و در تفسير برهان از صدوق نقل كرده كه وى به سند خود از سليمان بن مهران از امام صادق (ع) روايت كرده كه در ذيل آيه" وَ يَأْخُذُ الصَّدَقاتِ" فرمود: خداوند زكات را از اهلش مى‏گيرد، و به ايشان اجر و ثواب مى‏دهد «3».

و در تفسير عياشى از مالك بن عطيه از امام صادق (ع) نقل شده كه فرموده:

امام على بن حسين (ع) فرمود: من ضمانت مى‏كنم كه صدقه‏اى كه بدست بنده خدا داده مى‏شود پيش از او بدست خود خدا مى‏رسد، چون خود او فرموده:" هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ يَأْخُذُ الصَّدَقاتِ" «4».

مؤلف: و در اين معنا روايات ديگرى از رسول خدا (ص) و على بن ابى طالب و امام محمد باقر و امام صادق (ع) نقل شده است.

و در بصائر الدرجات به سند خود از محمد بن مسلم از امام باقر (ع) روايت كرده كه گفت: من از آن جناب پرسيدم آيا اعمال بر رسول خدا (ص) هم عرضه مى‏شود؟ فرمود: هيچ شكى در آن نيست. سپس اضافه فرمود: مگر نخوانده‏اى:" اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ"، آرى براى خدا گواهانى هست در ميان خلقش «5».

(1) فروع كافى ج 3 ص 497 ح 2

(2) الدر المنثور ج 3 ص 275

(3) تفسير برهان ج 2 ص 156 ح 3

(4) تفسير عياشى ج 2 ص 108 ح 118

(5) بصائر الدرجات ص 425 ح 10

/ 565