صهبای حج نسخه متنی

4 ـ رجحان منذور هنگام عمل گاهي به وسيله خود نذر حاصل مي‏شود.

5 ـ حصول رجحان منذور هنگام عمل به‏وسيله نذر محتاج به‏دليل خاص است؛ نظير اينكه روزه در سفر رجحان ندارد، ليكن به‏وسيله نذر رجحان پيدا مي‏كند و دليل پيدايش چنين رجحاني، نصّ خاص است كه در باب نذر روزه در سفر وارد شده است.

6 ـ هرگز چيزي كه مرجوح است بدون دليل خاص، متعلق نذر نمي‏شود تا از اين راه رجحان پيدا كند و به‏صرف نذر، و بدون ورود دليل خاص، نمي‏توان چيز مرجوحي را راجح كرد و چون درباره نذر احرام قبل از ميقاتْ نصّ خاص وارد شده مي‏توان آن را مانند نذر روزه در سفر دانست.

7 ـ چون احرام پيش از ميقات باطل است، آنچه بر محرم حرام است، بر چنين كسي كه قبل از ميقات احرام بست حلال خواهد بود؛ زيرا او واقعاً محرم نيست. روايات باب 9 و10 از ابواب مواقيت كتاب حج«وسائل‏الشيعه» دليل گوياي احكام مزبور است، چنانكه روايات باب13 از ابواب مزبور براي دلالت بر صحت احرام قبل از ميقات به‏وسيله نذر كافي است. نمونه اينكه، حضرت امام صادق(عليه السلام) در بيان تكليف مردي كه به‏عنوان شُكر، از طرف خدا بر خود قرار داد(نذر كرد) تا از كوفه محرم شود، فرمود: از كوفه محرم شود و به آنچه گفت وفا كند[1]. چون كوفه از مواقيت نيست، بلكه قبل از آنهاست، پس با نذر مي‏توان قبل از ميقات محرم شد. شايان ذكر است كه، عنوان كوفه چون در كلام سائل قرار گرفته خصوصيتي ندارد و تنها به‏عنوان مثال است.

8 ـ چون احرام قبل از ميقات به‏وسيله نذر، مشروع و صحيح است، كسي كه به احرام صحيح محرم شده است نه نيازي به‏عبور از ميقات دارد و نه حاجت
به‏تجديد نيّت برفرض عبور از آن؛ زيرا او واقعاً محرم است و عبور از ميقات براي تحصيل احرام صحيح نيست.

[1] ـ وسائل الشيعه، ج 8، ص 236.