صهبای حج نسخه متنی

و بنابر همين اصل، قريش متنعم شد و خداوند آنان
را از گرسنگي رهانيد و از ترس ايمن ساخت: (أطعمهم من جوع وامنهم من خوفٍ)[1].

گرچه عدّه‏اي خواسته‏اند جمله (من دخله كان امناً) را ناظر به بشارتي كه خداي سبحان به رسولش‏صلي الله عليه و آله و سلم داد، بدانند: (لقد صدق الله رسوله الرُّءيا بالحقِّ لتدخلُنَّ المسجد الحرام إن شاء الله امنين محلِّقين رءُوسكم ومقصِّرين لا تخافون فعَلم ما لم تعلموا فجعل من دون ذلك فتحاً قريباً)[2]، ليكن صحيح آن است كه مورد مذكور در اين آيه يكي از مصاديق (من دخله كان امناً) است.

خداي سبحان درباره امنيت تكويني حرم در آيه‏اي ديگر فرمود: برخي اهل مكه مي‏گويند: اگر ما به تو ايمان بياوريم، كافران ما را از سرزمين خودمان بيرون كرده، آواره مي‏شويم. آيا اينان نمي‏دانند كه ما مكّه را امن قرار داديم و با اين كه زمين و آب و هواي مكه براي كشاورزي و دامداري مناسب نيست از هر طرف انواع نعمت و بهترين ثمرات به سوي مكّه جمع‏آوري مي‏شود: (وقالوا إن نتبع الهدي معك نتخطّف من أرضنا أولم نمكّن لهم حرماً امناً يُجبي إليه ثمرات كلّ شي‏ءٍ رزقاً من لدّنا ولكنّ أكثرهم لا يعلمون)[3]. همچنين در اين باره مي‏فرمايد: با اينكه در اطراف مكّه آدم‏ربايي فراوان است و مردم در آن نقاط امنيت ندارند ولي در محدوده حرم و مكه ايمن هستند، البته نه به خاطر اين كه مردم مكّه يا رهزنان انسانهاي صالحي هستند كه حرمت حرم را پاس مي‏دارند بلكه ما آن را حرم امن قرار داديم: (أولم يروا أنّا جعلنا حرما امناً ويتخطّف النّاس من حولهم)[4]. از آنجا كه اختطاف و ربوده‏شدن امري تكويني است، پس امنيت مقابل آن نيز امري تكويني خواهد بود.
شايان ذكر است‏كه، آيات مذكور مربوط به عصر جاهليت است. حكم امن تشريعي پس از اسلام آمده است، ولي قرآن كريم امنيتي را كه از دوران جاهليت تا زمان اسلام ادامه داشت و همچنان تداوم دارد، به عنوان سند ذكر مي‏كند.

[1] ـ سوره قريش، آيه 4.

[2] ـ سوره فتح، آيه 27.

[3] ـ سوره قصص، آيه 57.

[4] ـ سوره عنكبوت، آيه 67.