صهبای حج نسخه متنی

به عبارت ديگر، مكه مانند بهشت نيست كه هيچ كژي و خلافي در آن واقع
نشود: (لا لغوٌ فيها ولا تأثيمٌ)[1] ليكن با اينكه احكام دنيا را دارد، از بسياري جهات با مكانهاي ديگر متفاوت است، از جمله اينكه هر كس از روي كفر و ظلم، نسبت به آن قصد سوء كند، به عذابي دردناك گرفتار مي‏شود: (ومن يُرد فيه بإلحادٍ بظلمٍ نذقه من عذابٍ أليم)[2]. همچنين گرچه خداوند همه ستمگران را به قهر خود مي‏گيرد: (ولا تحسبنّ الله غافلاً عمّا يعمل الظّالمون)[3]، ليكن اخذ فوري و پايان بخشيدن سريع به حيات ظالم، ويژه سرزمين مكه است.

به عبارت ديگر، مفاد آيه (ومن يرد بإلحاد بظلم نذقه من عذاب أليم) نظير مفاد آيه (إنّ الّذين يأكلون أموال اليتامي ظلماً إنّما يأكلون في بطونهم ناراً)[4] است؛ زيرا هر كس مال حرام مي‏خورد واقعاً آتش مي‏خورد، ليكن در خصوص كسي كه مال يتيم را مي‏خورد، چنين تعبيري شده است. اين بدان جهت است كه يتيمْ مظلومي است كه هيچ پناهگاهي ندارد. همچنين خداوند هر ستمگري را به عذاب دردناك گرفتار مي‏كند، ليكن اگر ظرف ظلم، حَرَم باشد، خداوند سريعتر و شديدتر انتقام مي‏گيرد.

البته محتمل است كه آيه شريفه (ومن يرد فيه بإلحاد بظلم نذقه من عذاب أليم) ناظر به كسي باشد كه نسبت به خود حرم و بيت‏الله برخورد ستمگرانه كند، مانند سپاهيان ابرهه كه به عذاب الهي گرفتار شدند. ولي كسي كه در حرم نسبت به مردم ستم كند، ممكن است خداوند مدت كوتاهي به او مهلت دهد.

[1] ـ سوره طور، آيه 23.

[2] ـ سوره حج، آيه 25.

[3] ـ سوره ابراهيم، آيه 42.

[4] ـ سوره نساء، آيه 10.