صهبای حج نسخه متنی

ليكن بعدازظهر جمعه ششم‏ذيحجه سال1407، در حالي كه راهپيمايي برائت از مشركان در مكه در حال برگزاري بود و پيشاپيش راهپيمايان، زنان و سالمندان و معلولان جنگ تحميلي عراق عليه ايران حركت مي‏كردند، مأمورانِ سعودي بيرحمانه زائران غريب و بي‏پناه را سركوب كردند، به طوري كه صدها نفر زن و مرد مسلمان كشته و صدها نفر ديگر زخمي و مجروح و خَفه شدند.

اين كشتار ددمنشانه با سلاح گرم و سرد و گازهاي اشك‏آور و خفه‏كننده انجام شد و صفير گلوله مسلسلها در فضاي حرم امن الهي پيچيد و در ماه حرام و در بلد امن، زائران مُحْرِم را به جرم تبري از مشركان اين چنين به خاك و خون كشيدند و از تحويل اجساد شهيدان تا مدتها خودداري كردند. غير از اينها، جنايتهاي رواني و غيررواني ديگري نيز مرتكب شدند كه نه قلم ياراي شرح آن را دارد و نه بيان.

اكنون مسلمانان عالم مي‏دانند، نه تنها فلسطين در اشغال رژيم غاصب اسرائيل است و نه تنها كشورهاي اسلامي ديگر زير چكمه آمريكا هستند، بلكه حرمين نيز تحت سلطه وابستگان به آمريكاست.
اكنون رادمردان اسلامي، بايد بكوشند قبلتين را از سلطه آمريكا آزاد كنند.

اكنون مجاهدان ايثارگر بايد بدانند، اين جانيان كساني هستند كه: (إذا قيل له اتّق الله أخذته العزّة بالإثم)[1] از اين‏رو اهل استدلال و موعظت نيستند. و اگر محور اصيل وحدت اسلامي، يعني كعبه در چنگال رژيم تفرقه‏افكني باشد كه حلقوم مسلماناني را كه مي‏گفتند: «يا أيها المسلمون اتّحدوا اتّحدوا» با گلوله دريد، هرگز راه براي حصول اتحادِ مسلمين نيست.

[1] ـ سوره بقره، آيه 206.