صهبای حج نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

صهبای حج - نسخه متنی

عبدالله جوادی آملی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

اين توحيد محض كه كعبه بر آن پايه‏گذارده شده جز در مورد شمار اندكي از مؤمنان تحقّق نمي‏يابد. از اين‏رو بسياري از آنان از لوث شرك جلي، مانند تواضع در برابر توانگر به خاطر ثروت او، و خواري در مقابل طاغوت به خاطر طغيانگري و گردنفرازي او، و يا شرك خفي، مانند ترك دنيا به خاطر هدفي دنيوي و يا پيشه كردن زهد و پارسايي براي دستيابي به جاه و مقام، مصون نيستند. به اين دليل خداي سبحان مي‏فرمايد: بيشتر مؤمنان مشركند: (وما يؤمن أكثرهم بالله إلاّ وهم مشركون)[1]، و اين اكثريتِ شرك‏آلود وارث زمين نيستند، بلكه زمين را بندگان صالح به ارث مي‏برند و آنان به خداي سبحان ايمان مي‏آورند و چيزي را شريك او قرار نمي‏دهند[2].

اين توحيد محض در سخنان پيامبر گرامي اسلام‏صلي الله عليه و آله و سلم كه «جوامع‏كلم» بدو داده شده بود[3]، تجلّي يافته واز همين رو فرموده است: «لا إله إلاّ الله وحده وحده وحده»[4]. اين سخن ممكن است ناظر به مراتب سه‏گانه توحيد ذاتي و صفاتي و افعالي باشد. در اين صورت، هيچ مجالي براي شرك نمي‏ماند؛ چون هيچ مرحله از مراحل وجودي از توحيد خالي نيست تا اين خلأ خودش شرك باشد و يا شركْ بنابر آن كه امري وجودي باشد آن را پر كند.
از آنجا كه توحيدْ شجره طوبا و تقوا يكي از ميوه‏هاي آن است، «مسجدقبا» كه بر پايه تقوا تأسيس شد از فروع اين اصل و از ميوه‏هاي آن بذر است.

[1] ـ سوره يوسف، آيه 106.

[2] ـ سوره نور، آيه 55.

[3] ـ من لا يحضر، ج 1، ص 240.

[4] ـ كافي، ج 2، ص 517.

/ 478