صهبای حج نسخه متنی

سوم: تأسيس پايه‏هاي كعبه بر خلوص ناب

آبادي و ساختمان كعبه به دست ابراهيم خليل‏الله و اسماعيل
ذبيح‏الله(عليهماالسلام) صورت پذيرفت: (وإذ يرفع إبراهيم القواعد من البيت وإسمعيل ربَّنا تقبَّل منّا إنك أنت السميع العليم)[1].

ساختن كعبه و بالا بردن پايه‏هاي آن، عبادت خالصانه‏اي بود كه از سوي اين دو پيغمبر انجام گرفت، به طوري كه اين كار را فقط براي خداوند كردند و از احدي خواهان پاداش و سپاسي نبودند. اين خلوص تنها در دعاي لفظي آنان نبود، بلكه اين نيّت، پنهان و نهفته در قلب و دل آنان، و آشكار و پيدا در قالَب و بر زبان آنها بوده است؛ زيرا كسي كه با قلب سليم به پيشگاه پروردگارش رفت[2]، قلب مبارك و گرامي‏اش را هيچ نيّتي جز خدا دست نخواهد سود، و آن كه گفت: اي پدر! فرماني را كه بدان مأمور شدي به انجام رسان كه مرا از شكيبايان خواهي يافت: (يا أبتِ افْعَل ما تؤمر ستجدني إن‏شاء الله من الصّابرين)[3]، پاكي ضميرش را آنچه با خلوص منافات دارد نخواهد آلود.

اين دو پيامبر، با كمال توحيد و خلوصْ پروردگارشان را خواندند و گفتند: (ربَّنا تقبَّل منّا) و چون خداي سبحان اين دو پيامبر را به صفت بندگان مخلَصي كه شيطنت و وسوسه در آنان راه ندارد ياد كرده[4]، پس اين دو در زمره متقيني هستند كه خداوند تنها كردار آنان را به نيكويي، مي‏پذيرد.

[1] ـ سوره بقره، آيه 127.

[2] ـ سوره صافات، آيه 84.

[3] ـ سوره صافات، آيه 102.

[4] ـ مخلَص بودن يك انسان كاملْ از راههاي متعددي قابل اثبات است، مانند:

1- تصريح به مخلَص بودن او،

2- تصريح به نزاهت او از گزند اضلال ابليس،

3- تصريح به‏برتري او نسبت به كسي كه مخلَص بودن او به يكي از دو راه قبلي ثابت شده است.