صهبای حج نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
تكميل كنم تا بينش و
بصيرتي باشد براي خودم و تذكاري براي برادران ايماني و رهتوشهاي براي مسافران حج و راحلهاي براي قصدكنندگان بيتالحرام و محملي براي كساني كه (علي كلّ ضامرٍ يأتين من كلّ فجٍّ عميق)[1]، به زيارت آن ميآيند و نفقهاي براي همه كساني كه به قصد سفر حج شَدّرِحال كرده و بارهاي خود را بستهاند.از آنجا كه خداوند صاحب هر نعمتي است: (وما بكم من نعمة فمن الله)[2]، (ألم تروا أنّ الله سخّر لكم ما في السموات وما في الأرض وأسبغ عليكم نعمه ظاهرةً وباطنة)[3]، پس سپاس تنها او راست به خاطر تأليف آن احكام و تصنيف اين حِكَمْ، و شُكر او راست در شناساندن اين مناسك و سيراب ساختن اين مشارب، و ستايش او راست در پيراستن اين مباحث و تحقيق اين معارف، و شكوه و افتخار او راست به خاطر اصالت اين تعليم گرانقدر و والايي اين تزكيه و پرورش استوار و ارجمند كه امام باقر(عليهالسلام) چنين بدانها اشاره فرمود: به درستي كه فقيهِ راستين، زاهد در دنيا و راغبِ به آخرت، و عملكننده و متمسك به سنّت پيامبر گراميصلي الله عليه و آله و سلم است...: «إن الفقيهَ حقَّ الفقيه، الزاهدُ في الدنيا، الراغبُ في الآخرة، المتمسكُ بسنة النبيصلي الله عليه و آله و سلم»[4].امام باقر(عليهالسلام) بدين وسيله به جمع ميان دو فقه مزبور، اشاره فرموده است؛ زيرا جامع ميان آن دو، مؤمني است كه آن حضرت دربارهء او ميگويد: هيچ چيز او را نجس و پليد نميكند: «لا ينجسه شيء»[5] و همان مؤمني كه امام صادق(عليهالسلام) دربارهء او ميفرمايد: اگر پرده از مردم برگيرند و آنان به پيوندي كه ميان خدا و مؤمن برقرار است بنگرند، گردنهايشان براي مؤمن فروميافتد و
كارهايشان براي او آسان ميشود و فرمانبريشان ميسّر ميگردد.